Anastasia Petrov wandelde in alle vroegte door de straten van het Kroatische Dubrovnik. De weinige mensen die ze tegenkwam waren diep weggedoken in hun winterjassen. Anastasia had het eigenlijk veel te warm met zo’n dikke jas aan. In haar geboortedorp Verchnjaja, een Oeraldorpje zo’n honderd kilometer ten noorden van Jekaterinenburg, was ze opgegroeid met temperaturen die in de wintermaanden zo rond de –10 schommelden maar met uitschieters ver naar beneden. De hitte had ze echter te accepteren, want op deze manier had niemand het idee dat zij in Dubrovnik niet thuishoorde.
De straten waar ze doorheen liep werden steeds smaller en ouder, wat Anastasia deed vermoeden dat ze de binnenstad naderde. Ze liep nog een stukje door toen plotseling haar steegje ontsloot op een bredere staat. Druk was het nog steeds niet maar er liepen hier wel aanzienlijk meer mensen dan eerst.
Haar oog viel op een straatverkoper vijftig meter verderop. Er geen blijk van willen gevend dat ze bijzonder geïnteresseerd was, bleef ze eerst nog even voor een vitrine hangen die volhing met de nieuwe voorjaarsmode. Enige momenten liep ze door en sprak de man aan: “Dobro jutro. Današnja novine, molim?”
“Dvadeset i pet centi”, antwoordde hij. Anastasia rommelde wat rond in haar zakken en haalde een kuna tevoorschijn. Ze drukte die de man in de hand. “Dobro je”, zei ze terwijl ze gebaarde dat hij het wisselgeld maar moest houden. “Hvala, hvala!”, bedankte hij haar en overhandigde een krant.
Anastasia wandelde door en sloeg de Glasnik Dubrovnika open. De Boodschapper van Dubrovnik had vandaag weinig spannends te melden, behalve misschien een artikel met ‘gelekte’ informatie over de grootse plannen voor de Olympische Spelen over twee jaar in Moskou. De zomer van 1980 zou er eentje worden om nooit te vergeten, aldus de schrijver. De propagandamachine van het Politbureau wist precies hoe ze de Joegoslavische pers moest bespelen.
Sport had Anastasia nooit zo geïnteresseerd en bovendien had ze wel wat anders aan haar hoofd. Ze bladerde snel door naar de advertentiepagina en liet haar ogen over de berichten heenglijden: een metselaar bood zijn diensten aan, een barbier beweerde dat hij ‘geknipt’ was voor zijn werk, de slager had nieuwe runderen... Naar gelang Anastasia dichter bij het einde van de pagina kwam werd ze steeds zenuwachtiger. Al vier weken lang liep ze alle advertentiepagina’s na op zoek naar een teken van leven van haar contactpersoon. Al vier weken lang hoorde ze niks. Ze had de hoop eigenlijk alweer opgegeven toen ze de laatste advertentie las. De adem stokte haar in de keel. Ze las:

“Najbolje vinske čaše u Dubrovniku!
Adresa: Ul. bana Josipa Jelačića 31.”

Inmiddels alweer vier maanden geleden was ze in het diepste geheim in het Kremlin gebriefd over operatie bokal dlya vina. Haar officiële taak was om verschillende overzees gestationeerde agenten te bezoeken om te controleren of ze hun taken goed uitvoerden. Ze was in december in Caïro en Amsterdam en in januari in Seattle en Houston al op bezoek geweest bij verschillende agenten.
Wat slechts enkele direct betrokkenen bij het Kremlin echter wisten – en zeker niet de agenten die zij bezocht – was dat al die bezoeken puur bedoeld waren om een rookgordijn op te trekken, zodat haar huidige doelwit geen onraad zou ruiken. Het echte doel van bokal dlya vina was het uitschakelen van een overgelopen KGB’er: Sasha Sidorov. Die deelde al jaren informatie met de Amerikanen.
Na vier maanden voorbereiding was nu eindelijk zover. Vinska čaša was Kroatisch voor bokal dlya vina en het adres dat werd genoemd in de advertentie moest bijna wel het adres van haar doelwit zijn. Sidorov had dus niet door dat het Kremlin wist dat hij een dubbelspion was.
Anastasia haalde een kaart van de binnenstad van Dubrovnik uit haar jaszak. Zonder veel moeite vond ze de ulica bana Josipa Jelačića. Die lag middenin de binnenstad. Hoe ze Sidorov zou uitschakelen had ze in de afgelopen weken al tot in de puntjes uitgedacht. Ze moest eerst een bezoek brengen aan de bank, waar ze in een kluis haar wapen en geluidsdemper had bewaard. Daarna kon ze direct door naar Sidorov. Dat zwijn zou de dag betreuren dat hij met de Amerikaanse duivels was gaan werken.
Anastasia begon aan haar wandeling naar de bank. Operatie Wijnglas was begonnen.